एकदा जंगलातला वाघ चवताळला. शिकार्‍याच्या अंगावर धावला. दोघेही सज्ज होते. झेप घेण्याच्या तयारीत. अगदी दक्ष.
सामना असा अनिर्णित राहणं उचित नव्हतं.
शिकारी म्हणाला, आपली गेल्या 25 वर्षांची दोस्ती आहे. मी या जंगलातल्या इतर प्राण्यांना भले मारले असेल पण तुला कधी हात लावला का? तु का माझ्यावर चिडतोयस? असं बघ, हे जंगल तुझंच आहे, फक्त इथले बाकी प्राणी मला मारता यावेत, इतकेच. तसेही कधीही झालं तरी शिकारी हाच भारी असतो. हे सारं विश्व माझं आहे. मीच राजा जगाचा.
उदाहरणार्थ समोरचे गुहेतले कोरलेले शिल्प बघ. त्यात दाखवलेय ते खरेच आहे. वाघाला मारून जिंकलेला शिकारी कसा मिशीला पिळ देतोय बघितलस. आतातरी मान्य कर, वाघ आणि शिकारी यात शिकारीच श्रेष्ठ असतो.
वाघ गुरगुरत म्हणाला, मालक तुम्ही एक विसरताय, ह्या शिल्पात असं दाखवलय पण त्याचं खरं कारण शिकारी श्रेष्ठ असतो हे नसून हे शिल्प शिकार्‍याने कोरलेय. तेच जर वाघानं कोरलं असतं तर?
........ मध्यंतर ...............
मध्यंतरानंतर....
शिकारी म्हणाला, मी आपल्याशी सहमत नाही अध्यक्षमहाराज. महत्वाचा मुद्दा हे शिल्प कोणी कोरलेय हा नसून ते कोणत्या राज्यात कोरलंय हा आहे.
आमच्या पारदर्शक राज्यात हे माणसानं कोरलय म्हणून ते असं आहे, असच काही नाही.
आमच्या पारदर्शक राज्यातल्या अगदी वाघानं जरी ते कोरलं असतं तरिही ते असच आलं असतं.
हा मात्र तुमच्या अपारदर्शक राज्यातल्या वाघानं किंवा माणसानं, कोणीही कोरलं असतं तर मात्र शिल्प वेगळं राहिलं असतं हे अंशत: खरय मालक!
No comments:
Post a Comment