दैवी देणगी असलेले सर्वोच्च साहेब -

"अरे तू आठवल्यांचा नारायण ना? मागच्या वर्षीच्या प्रशिक्षण शिबिरात मी तुला पोळ्या विभागात पाहिलं होतं. छानय. कसं वाटलं तुला संघटनेचं शिबिर?"
नारायण उडालाच. एका अ.भा. संघटनेच्या द्वितीय वर्ष प्रशिक्षण शिबिरात तो सहभागी झालेला होता. त्याला एका खास गटाबरोबर संघटनेच्या सर्वोच्च नेत्यांची भेट घेण्याची संधी देण्यात आलेली होती. 
गेल्या वर्षीच्या शिबिराच्या काळात आपली ड्युटी पोळ्या विभागात असताना सर्वोच्च साहेब शिबिराची धावती पाहणी करीत तिकडून गेलेले होते. 
आपण किती किरकोळ व्यक्ती. पण साहेबांची किती अफाट स्मरणशक्ती. एक यत्कश्चित पोरगापण त्यांच्या वर्षभर लक्षात होता. 
वा, क्या बात है! धन्य धन्य ते सर्वोच्च साहेब नी कृत कृत्य आपण!
त्या गटात असलेल्या दहाच्या दहा जणांना सर्वोच्च साहेब नावानिशी ओळखत होते. आपण पाहणी केली त्यावेळी मागच्या वर्षी ते कोणत्या विभागात कार्यरत होते त्याची अचुक माहिती सर्वोच्च साहेब सांगत होते. प्रचंड कार्यमग्न असतानाही त्यांनी या दहाजणांच्या भेटीसाठी दहा मिनिटे काढली होते. त्यातही वेळ वाचवण्यासाठी समोरच्या फायली बघत त्यावर सह्या करीत ते बोलत होते.
ते दहाही जण नंतरचे आख्खे वर्ष हवेत होते.
ही नक्कीच दैवी देणगी असणार. सर्वांची अचुक माहिती सर्वोच्च साहेबांना असावी हा साक्षात चमत्कारच होय. गेल्या वर्षी कोण कुठे होता याचा बिनचुक तपशील. साक्षात ईश्वरी अवतार असणार!
तिसर्‍या वर्षी नारायणकडे साहेबांना भेटणार्‍या दहा जणांची व्यवस्था करण्याची जबाबदारी होती.
प्रत्येकाचे नाव,गाव, शिक्षण, गेल्या वर्षी सर्वोच्च साहेब फेरी मारताना तो कोणत्या विभागात कार्यरत होता याची बिनचुक माहिती असलेल्या दहा फायली तयार करायच्या होत्या.
त्या फाईलींना 1 ते 10 क्रमांक द्यायचे होते.
भेटीसाठी निवडण्यात आलेल्या त्या दहा जणांनाही 1 ते 10 क्रमांक देण्यात आलेले होते.
कडक शिस्तीचा भाग म्हणून त्यांनी त्यांना देण्यात आलेल्या त्या क्रमांकाच्या खुर्चीवरच बसायचे होते.यात अजिबात हयगय होता कामा नये असे त्यांना बजावण्यात आलेले होते.
ते नवे दहाजण ठरल्याप्रमाणे स्थानापन्न झाले.
सर्वोच्च साहेब आले, त्यांनी समोर ठेवलेल्या फायली वाचत वाचत पहिल्याला प्रश्न केला,
" अरे तू देवधरांचा वसंत ना? गेल्या वर्षी मी राऊंड घेत होतो तेव्हा तुला मी पाणी भरताना बघितले होते. छानय. कसं वाटलं तुला संघटनेचं शिबिर?"
दरम्यान देवधरांचा वसंत एव्हाना पार हवेत गेलेला होता.
सर्वोच्च साहेबांनी पहिल्या फाईलवर सही केली नी ते दुसर्‍या फाईलकडे वळले.
एव्हाना नारायणला सर्वोच्च साहेबांच्या अफाट, दैवी अशा स्मरणशक्तीचे रहस्य कळून चुकले होते.
[आगामी पुस्तकातून---]
-प्रा.हरी नरके
.................................